انواع تجهیزات و وسایل ارتودنسی دندان

در فرآیند درمان اصلاح ناهنجاری های مختلف دهان و دندان از ابزار ارتودنسی مختلفی بهره گرفته می شود. این ابزار و وسایل ارتودنسی می‌ توانند ثابت و یا متحرک باشند. در این مقاله فهرستی از انواع وسایل و تجهیزات ارتودنسی را برای شما ارائه کرده‌ ایم؛ پس با ما همراه باشید.

براکت‌ ارتودنسی

از اصلی ترین وسایل ارتودنسی، براکت است که دو نوع فلزی و سرامیکی دارد. متخصص ارتودنسی این ابزار را بر روی دندان های بیمار می چسباند. این عضو به همراه سیم ارتودنسی، 2 جزء تشکیل دهنده بریس ارتودنسی هستند. براکت ها معمولا یک یا دو شیار دارند که سیم ارتودنسی از بین آنها عبور کرده و در محل مناسب تعیین شده توسط ارتودنتیست قرار می گیرد.

سیم ارتودنسی

از سیم ارتودنسی به منظور وارد کردن نیرو به دندان ها به جهت جابجایی آنها استفاده می شود. سیم را به شکل قوس دندانی فرد در می آورند و در داخل شیارهای براکت قرار می دهند تا دندان ها را حرکت داده و ناهنجاری ها را اصلاح کند.

بریس‌ ارتودنسی

بریس مجموعه ای از قطعات مختلفی است که در کنار یکدیگر می توانیم دندان ها را به نحو دلخواه حرکت دهیم و اصلاح کنیم. به‌ طور کلی از بریس‌ ها برای اصلاح موقعیت دندان‌ ها استفاده می‌ شود. همانطور که در قسمت بالا توضیح دادیم، اجزای تشکیل دهنده بریس در حالت عادی، سیم ارتودنسی و براکت هستند. اما لازم به ذکر است که با توجه به نوع و شدت ناهنجاری ممکن است از ابزار دیگری مانند بند و کش ارتودنسی نیز در یک بریس استفاده شود.

کش‌ های ارتودنسی

کش‌ ارتودنسی نوار لاستیکی کوچکی است که برای اصلاح روابط فک ها استفاده می شود. این کش‌ ها با استفاده از قلابی که بخشی از براکت و یا باند ارتودنسی است، بر روی دندان‌ ها متصل می‌ گردند. در نتیجه به دندان کم کمی کنند که در مکان درست خود قرار بگیرد. تعداد استفاده‌ شده آن‌ ها در انواع ارتودنسی دندان متفاوت است. متخصص ارتودنسی برای درمان ناهنجاری های دندانی و فکی مانند آندربایت و یا اوربایت، علاوه بر بریس ارتودنسی از این کش ها نیز استفاده می کند.

کسانی که نسبت به زیبایی ظاهری خود حساس هستند، می‌ توانند از کش‌ های همرنگ دندان استفاده نمایند. همچنین افرادی که به مد علاقه‌ مند هستند، می‌ توانند از کش‌ هایی با رنگ‌ های جذاب استفاده نمایند و داشتن یک ارتودنسی رنگی را تجربه کنند.

حلقه ارتودنسی

برای نگه داشتن بریس، از حلقه مخصوصی از جنس فولاد ضد زنگ به دور دندان استفاده می شود. این حلقه بیشتر برای دندان های عقبی استفاده می شود و به نسبت براکت با استحکام بیشتری به دندان می چسبد.

هدگیر

هنگامی‌ که بیمار مشکل آندربایت (جلو بودن فک پایین به نسبت فک بالا) و یا اوربایت (جلو بودن فک بالا به نسبت فک پایین) داشته باشد، از این ابزار استفاده می‌ شود. هدگیر دارای یک تکیه‌ گاه است که در پشت گردن نصب می‌ شود. هنگامی که از این دستگاه استفاده می شود، سرعت رشد فکین کم می شود و مانع از حرکت و رشد بیشتر یکی از فک ها و دندان ها به سمت جلو می شود.

دستگاه هربست

قطعات تشکیل دهنده این دستگاه از جنس فولاد ضد زنگ هستند و با استفاده از مکانیزم تلسکوپی متصل شده اند. هربست با فشار دادن دندان های آسیاب فک بالا به سمت عقب و فشار دادن فک پایین به سمت جلو، از شدت اوربایت دندان های بیمار کم می کند. مدت زمانی که باید از این دستگاه استفاده کرد، حدود 12 الی 15 ماه است و بیشتر برای نوجوانان و کودکان که در سن رشد هستند، استفاده می شود.

🔸 بیشتر بخوانید : ارتودنسی نوجوانان

ریتینر یا نگهدارنده ارتودنسی

بعد از اینکه درمان ارتودنسی بیمار به پایان رسید و دندان ها در جای مناسب خود قرار گرفتند، به منظور عدم بازگشت درمان ارتودنسی و بازگشت دندان ها به جای قبلی خود از ریتینر که پلاک ارتودنسی شفافی است، استفاده می شود. این پلاک ها در دو نوع ثابت و متحرک هستند که که انتخاب نوع آن به تشخیص ارتودنتیست بستگی دارد.

جداکننده‌ یا فضا نگهدارنده

جداکننده‌ ها (سپرتورها) حلقه‌ های لاستیکی یا فلزی کوچکی هستند که بین ناحیه تماس دندان‌ ها قرار داده می‌ شوند. آن‌ ها کمک می‌ کنند تا فضای لازم برای قرار دادن باندهای دندانپزشکی در بین دندان‌ های آسیای بزرگ فراهم شود. فضا نگهدارنده ها با ایجاد فشار لازم بین دو دندان کنار ناحیه خالی و بدون دندان، فضای خالی را نگه می دارد.

جداکننده‌ ها (سپرتورها) 5 الی 10 روز قبل از شروع درمان نصب می‌ شوند. در ابتدا ممکن است آن‌ ها باعث ایجاد ناراحتی جزئی برای بیمار شوند. در طی این مدت، به‌ منظور جلوگیری از خارج شدن آن‌ ها، از بیمار خواسته می‌ شود از خوردن غذاهای چسبنده یا جویدنی پرهیز نماید.